اشعار طلیعه ویژه محرم 1394

اشعار طلیعه ویژه محرم 1394

فهرست نام فایل دانلود این مراسم به شرح زیر است برای دانلود به ادامه مطلب مراجعه کنید

اشعار طلیعه ویژه محرم 1394

پیمان طالبی :

کفاف داد اگر عمر من به ماتم تو
دعا بکن که بمیرم به زیر پرچم تو
 
بهشت را وسط سینه تو می یابد
کسی که در همه عمرش شده ست آدم تو
 
به سوز دل به دلم چای این حسینیه گفت
که دم به دم نفسش زنده است از دم تو
 
حدیث چشم ترم در عزات این گونه است
گیاه خشک که وابسته شد به شبنم تو
 
چه می توان بنویسد بشر ز نام تو چون
غدیر رفته به قربان اسم اعظم تو
 
ربیع الاول و ثانی، رجب و شعبانم
همه فدایی یک روز از محرم تو
 
چه خوش شبیه پدربذل و بخششی داری
به دست دیگری افتاده است خاتم تو
 
خوشا اصابت سر بر اصابت محمل
خوشا که سر زند از خواهر مکرم تو
 
مصیبت همه اولیا یکی است ولی
امان ز ماتم تو، الامان ز ماتم تو


محمد حسن بیاتلو:

بیا  که اشک  بریزیم  در حسینیه
که خیمه گاه حسین ست هرحسینیه

به احتضار که افتادم  آن  دم  آخر
به  هیچ  جا نبریدم  مگر حسینیه

اگر سوال  بپرسند که کجا رفتی؟
دهم جواب  چنین، بیشتر  حسینیه

به کربلاش نرفتم ولی خدا را شکر
که آمدم به دو چشمان تر حسینیه

هنوزخاطر من هست آن شبی راکه
گرفت دستم و بردم  پدر حسینیه

اگر به ماست تمام اراضی  کشور
خداکند که شود سر به سرحسینیه

همیشه حال وهوای عزای توخوب است
شمیم یاس فضای عزای توخوب است

دعای مادر تو می کند  اثر قطعأ
که حال وروز گدای عزای توخوب است

خدا کند اجلم بین روضه ها برسد
چراکه مرگ به پای عزای توخوب است

فرشته آمده ازعرش در صف نذری
زبسکه طعم غذای عزای توخوب است

به یاد غربت عصر دهم اگر جان را
دهیم هدیه برای عزای توخوب است

 

وحید دکامین :

مُحرم آمد و در سینه،خیمهْ غم زده است
دوباره فصل جنون مرا رقم زده است

دوباره هر شب من رنگ کربلا دارد
وَ غم به گنبد قلبِ غمین عَلَم زده است

به هر حسینیه گویی حسین..حرم آنجاست
که دوست در دل عُشّاق خود حرم زده است

عجب دروغ بزرگیست، بی تو دم زدن از عشق
هر آنکه از تو سروده؛ ز عشق دم زده است

بدون شک به بهشت خدا رسد آخر
کسی که در جهت "مَنْ بَکی" قلم زده است

به بیت بیت سروده ز محتشم آقا
حرارتی بده افزون به آتشم آقا

***

روزی که بی عزای تو سر شد حرام شد
با گریه بر حسین، جهانم به کام شد

می رفت ردّ شود ز سرم مرغ بخت، که
در روضه ی تو دید نشستم، به دام شد

دربزم فیض،تا که شوم مست از طهورعشق
این کاسه های چشم تَرَم همچو جام شد

ای آنکه نیست جز تو دلیلی برای اشک
شکر خدا که پای تو اشکم مدام شد

«رحمت به مادرم که مرا مجلس تو برد»
نذرش قبول چون که جوانش، غلام شد

***

تا مرا دست توسل سوی دامان نرسد
کار و بار دل غمدیده به سامان نرسد

بارش اشک ز چشمان تَرَم دائمی است
تا بدان لحظه که این دیده به ایوان نرسد

گفته اند اذن دخول حرمت اشک بُوَد
بی جواب است هرآن دیده که گریان نرسد

درد دوری ز حرم، درد کمی نیست به جان
تا که زائر نشوی، دردْ به درمان نرسد

هرکسی طعنه زد و گفت سخن از سر عقل
گفتمش عشق نصیبی ست که آسان نرسد

هرکجا هرکه به لب گفت حسین، اشکم ریخت
بین من با تو قراریست به پایان نرسد

منتظر.. چشم به راهم دمِ مُردن ارباب
جانْ به لب آمده، سخت است که جانان نرسد

 


پیمان طالبی:

این غزل خواسته این مرتبه زائر باشد

شاعرش قصد نکرده ست که شاعر باشد

 

آسمان تو سزاوار پر جبریل است

هرکسی لایق آن نیست که طائر باشد

 

صفت خون خداوند تجلی گر توست

بین زهاد اگر بحث مظاهر باشد

 

حکم هر مرجع تقلید – محرم که شود –

بی گمان امر به تعظیم شعائر باشد

 

پادشاهی تو بر جان و دل عشاقت

آرزو میکنم ای شاه! که دایر باشد

 

چه بگویم که چه بوده ست و چه ها خواهد شد؟

سائلت یک شب اگر با تو مجاور باشد

 

حاصل عمر من از چشم، همین یک قطره ست

سود آن است که کم باشد و وافر باشد

 

چیست در گریه برای تو که این سان باید

مایه رشک حبیب ابن مظاهر باشد؟

 

پیمان طالبی:

هر روضه ای برای همه جانگداز نیست

هر گوش را لیاقت افشای راز نیست

 

بالانشین منبر نی! خطبه ای بخوان

غیر از سر تو هیچ سری بر فراز نیست

 

آن جاذبه که در حرم کربلای توست

در شهر مکه یافت نشد، در حجاز نیست

 

من سینه میزنم که عبادت کنم تو را

مومن شدن به نافله و جانماز نیست

 

هر سالکی به هیئت تو پا گذاشته ست

فهمیده راه سیر الی اله دراز نیست!

 

ای بی کفن! پس از تو مشخص شده ست که

پیراهن و لباس دگر امتیاز نیست

 

زاهد به طعنه گفت : به مسجد بیا! ولی

رفتم به آن دری که نگویند، باز نیست!

 

بعد از هزارسال – ببینید! – پرچمی

جز پرچم حسینیه در اهتزاز نیست

 

 

 

وحید دکامین :

راهی که نیست جانب کویت ضلالت است
عُمری که صرف غیر توگردد بطالت است

آقای جمعه های غریبی بیـا ، بیـا
مـا را ز دوری تو ز یاران ملامت است

دل همنشین اشک وغم است از فراق تو
این حال عاشق است برون از مقالت است

ترسم ندیده روی تو راهی شوم به خاک
گویا زمان وصل من وتو ،قیامت است

در هر مصیبت و مَحنی فَـابکِ للحُسَین
ما را که نیست کار دگر،این رسالت است

گریه کنم ز ماتم ارباب صبـح وشـام
آن پلک زخمی تـو دلـم را دلالـت است

 

وحید قاسمی:

با اینکه روضه خوانم و می خوانم از شما
 فهمیده ام که هیچ نمی دانم از شما
یا ایها العزیز، ذلیل معاصی ام
 باید ز شرم چهره بپوشانم از شما
می ترسم از رسیدن آن جمعه ای که من

جای سلام، روی بگردانم از شما
رویی نمانده است به چشمت نظر کنم

پس بی دلیل نیست گریزانم از شما
من اصل انتظار تو را برده ام ز یاد

با انتظارهای فراوانم از شما
من نان به نرخ نام تو خوردم،حلال کن

محض رضای ذائقه می خوانم از شما